Strona:Maria Rodziewiczówna - Joan. VIII 1-12.djvu/204

 — Mówcie prawdę, nic nie ukrywajcie.
 Gedras zapadł w zamyślenie i nic więcej nie odrzekł.
 Nazajutrz przeprowadzono go do więzienia, a w kilka dni potem stawiono go po raz pierwszy na śledztwie.
 Sędzia spojrzał nań bystro i po kilku wstępnych pytaniach rzucił nagle:
 — Czyście służyli przed kilkunastu laty u pana Zaremby?
 Na to pytanie człowiek, odpowiadający dotąd spokojnie, jakby się zawahał.
 — Nie pamiętam — odparł.
 — Staraj się przypomnieć.
 — Może być, tyle lat, zapomniałem.
 — Czy znałeś pana Ludwika Morzyńskiego, spotkałeś go kiedykolwiek przed owym dniem?
 — Nie.
 — Ale wiedziałeś, że ma się żenić i z kim?
 — Nic nie wiedziałem, anim go znał. Jakiś pan przed hotelem Europejskim dał mi list i zgóry za kurs zapłacił. Zobaczyłem adres córki, więc niespokojny poszedłem do domu i wtedym się dowiedział wszystkiego.
 — Córka ci powiedziała? Nie uważałeś w jej życiu i zachowaniu zmiany do tego dnia?
 — Nie. Z zajęcia wracałem późno, wychodziłem rano. Ona, jako szwaczka, często bywała na robocie poza domem. A zresztą, czym się spodziewał!
 — Więc, gdy ci się córka do wszystkiego przy-