Strona:Maria Rodziewiczówna - Joan. VIII 1-12.djvu/26

łudnia zziajany, w śmiertelnej trwodze o dziecko — stawił się na plebanji. Proboszcz właśnie po mszy śniadanie pił, gdy Gedras stanął w progu z papierami w garści.
 — A co tam? Czego wam potrzeba?
 — Przyszedłem o pogrzeb prosić.
 — Kto taki?
 — Ja nie wiem, proszę dobrodzieja. Dziś w nocy nieznana kobieta u mnie w izbie zmarła przy porodzie. Świadectwo od policji już mam. Pan kazał do wieczora trupa ze dworu uprzątnąć. Zapłacę, ile dobrodziej każe.
 — To mniejsza, ale jakże to? Kto? Zupełnie nieznana?
 — Powiadają, że może z pociągu wysiadła w nocy. Nikt nie zna. Z drogi podniosłem i u mnie zmarła.
 — A wy kto? Nie znam.
 — Ja stróż nocny z fabryki pana Zaremby, Gedras.
 — Katolik?
 — Tak.
 — Jakże, że cię nie znam. Nie pamiętam ciebie ani z kościoła, ani ze spowiedzi. Niedawno tu jesteś?
 — Już trzy lata.
 — U spowiedzi bywasz?
 Gedras milczał z oczyma, wbitemi w ziemię.
 — Nie bywasz? Czemu? — łagodnie ksiądz spytał.
 — Poco? — wyrwało się głucho z piersi czło-