Strona:Maria Rodziewiczówna - Joan. VIII 1-12.djvu/35

 — Potrzymajcie z nim — rozkazał krótko, biorąc do rąk książkę i rozpoczynając ceremonję.
 Jankowska poczerwieniała, otworzyła usta, ale bez protestu wzięła znajdę na ręce.
 — Jakie imię? — spytał ksiądz Gedrasa.
 — Marja.
 — Jakie imię? — spytał panienki.
 Zawahała się, ale miała polecenie rodziców.
 — Marja — szepnęła.
 Zwrócił się do ostatniej pary.
 — Jakie imię?
 Spojrzeli po sobie.
 — Jakie dobrodziej raczy — odparła kobieta.
 — Niechże wszystkie Marji służą!
 Zwrócił się do państwa, dodając z uśmiechem:
 — Ta się najgłośniej dopomina. Od niej zaczniemy.
 Ale „panienka“ i po chrzcie nie umilkła. Więc ksiądz spiesznie przeszedł do znajdy, aby rychlej Jankowską uwolnić, a gdy Gedras napowrót dziecko z rąk jej odebrał, rzekł mu:
 — Zaczekaj.
 Doktór w imieniu szwagra zaprosił proboszcza na obiad do fabryki i państwo odeszli, unosząc krzykliwą chrześcijankę.
 — A to czyje? — spytał ksiądz robotnika.
 Kobieta rezolutniejsza zabrała głos:
 — A to, proszę dobrodzieja, tej Józi, mechanikówny. U nas ona leży, bo rodzice wypędzili, więc uprosiła nas, żebyśmy do Sakramentu doprowa-