Strona:Maria Rodziewiczówna - Kądziel.djvu/120

 — Rodzice zdrowi? Dawno pan był u nas? — spytała.
 — Zdrowi. Byłem zawczoraj po list. Mam też dla pani paczkę od matki.
 — Pocóż przysyłają paczkę, kiedy mnie wzywają do powrotu?
 Na tę logikę nawet Włodzio się zmieszał.
 — A, bo — zająknął się — paczkę dali pierwej, a potem zamiar zmienili, a ja zapomniałem paczkę odesłać. Nic nie szkodzi, zabierze ją pani z sobą. Ja wyjeżdżam w czwartek — razem pojedziemy.
 — Ślicznie pan to ułożył, ale ja nie pojadę, aż mnie pani Skarszewska uwolni, a w każdym razie nie pojadę z panem.
 — Dlaczego?
 — Bo zwykłam podróżować sama, bez żadnej opieki.
 — Ależ, panno Ireno, rzecz się zmieniła, bo ja pani jeszcze nie powiedziałem wszystkiego. Ja się rodzicom oświadczyłem o panią.
 Panna Irena zatrzymała się, popatrzała na niego i ruszyła ramionami.
 — Dlatego, żem panu już raz odmówiła! Dziękuję panu! Teraz mi się pan przysłużył! Ano, tak, to naturalnie nie mogę tu pozostać i muszę wrócić do domu na gderanie rodziców, których pan tymczasem odurzył i intrygował! Ale za to odpłacę panu i opowiem pani Skarszewskiej.