Strona:Maria Rodziewiczówna - Kądziel.djvu/218

chwili przyszła żydówka z chorem dzieckiem, uznała za stosowne zakończyć swą wizytę.
 Potem opowiadała znajomym, zawsze jeszcze pod wpływem urazy do Fijolskiego:
 — Zupełnie przyzwoita osoba, a wszystko, co gadano, to ten stary rzeźnik wymyślił. Ja nawet powiem, że gdybym, broń, Boże, zachorowała, do niej pójdę. Zawsze śmielej z kobietą się rozmówić. Tylko to żenujące, że pieniędzy nie bierze.
 Wszyscy się tem skandalizowali, ale pomimo to klientela Stasi rosła. Postanowiła kupić konia i pewnej niedzieli, zabrawszy matkę, pojechała do Rudy, by tam sprawunek załatwić.
 Coprawda też, kampanja dyfterytowa wymęczyła ją bardzo i chciała wypocząć dni parę w towarzystwie pani Taidy.
 Gdy zajechały pod ganek, Kazio wyszedł na ich spotkanie i powitał milczeniem, pomagając wysiąść.
 — Mój drogi, musiałyśmy wam jakie projekty pokrzyżować, bo wyglądasz bynajmniej nie zachwycony naszym widokiem! — rzekła mu Ozierska szczerze.
 Poczerwieniał jak rak. Jemu tak bardzo zabiło serce radością, że aż się słowem zdradzić obawiał.
 Jął protestować:
 — Takem się zdziwił. Panie nigdy nie bywają. Żadnych nie mamy projektów. Matka się bardzo ucieszy.