Strona:Maria Rodziewiczówna - Lew w sieci.djvu/80

 — Niestraszny. Stara się o bogatą Wojniczównę — machnął ręką Różycki. — Więc piękna Hela wraca do sióstr.
 — Nie! Mówiła mi, że osiada w małém miasteczku. O siostrach nie było mowy.
 — Okropne jędze i dewotki! Ach, przepraszam! Pani mnie znowu zrobisz ateuszem za dewotki.
 — Już milczę, bo pan niemożliwy jesteś w dyspucie. Zresztą szanuję swata. Pan zajmiesz się Kostusiem, prawda?
 — Ależ naturalnie! Pokażę wszystkie nasze gwiazdy. Wzamian stawiam jeden warunek panu: oto opowiesz mi pan scenę swoich oświadczyn. Dalibóg, ciekawy jestem, jak ludzie gadają w takim razie, żeby zostali przyjęci.
 — Zgoda! — rzekł Kostuś, podając rękę.
 — Znowu zaczynacie! — upomniała panna Felicya.
 — Nie, kończymy! Umowa zawarta.
 — Teraz niech mi pan co powie o Tedwinowéj i o Zosi.
 — Te pani zobaczysz sama. Tedwin starszy miałby się dobrze, gdyby go nie rujnowały afery handlowe, na których się tyle zna, co pani na mnie!
 — Panie Erazmie!
 — To w cudzysłowie. Już wracam do rzeczy. Tedwin młodszy poluje na bogate panny i udaje an-