Strona:Maria Rodziewiczówna - Magnat.djvu/50

jesz także wykaz zaległych pensyj i najmu. Wszystko będzie opłacone.
 Staś słuchał i podśmiechiwał triumfująco.
 Ale wieczorem Kalinowska odesłała nierozciętą kopertę z pieniędzmi i kazała powiedzieć, że syn jest już sowicie zapłacony. Posłaniec dowiedział się od Sucheńców, że rządca ciężko ranny i gorączkuje, ale, że doktór ręczy za życie.
 Kalinowska przebyła parę ciężkich tygodni, nie odstępując syna. Szczęściem, córki Sucheńca okazywały rannemu wielką pieczołowitość i zawsze miała którą do obsługi i pomocy. Doktór także okazywał jej życzliwość, a i proboszcz wstępował często, pytając, czy czego nie brak.
 Wieść o wypadku rozniosła się szybko po okolicy i przechyliła sympatje wszystkich na stronę Aleksandra, więc gdy się ocknął z gorączki, ujrzał się otoczony przyjaznymi. Nawet oficjaliści z Kuhacza, gdy przestał być ich zwierzchnikiem, okazywali mu zajęcie i mówili głośno, że jemu zawdzięczają uregulowanie rachunków. Wszystkich intereswało jedno tylko, czy będzie sprawa sądowa i co się stanie z Wojewódzkim. Ale o tem było cicho. Kalinowscy milczeli.
 Gdy Aleksander o tyle był zdrów, że mógł wstać z łóżka, zjawił się u niego pewnego wieczora urzędnik, świadek wypadków, i sprawę zagaił:
 — Jakże będzie? Pójdzie pan do sądu?
 — Tymczasem nie! — odparł Kalinowski.
 — Bo wie pan, pan Wojewódzki bardzo żałuje swego czynu. Gotów... bardzo-by chciał sprawę załagodzić. On proponuje panu, że cofnie swe oskarżenie co do tych zaginionych pieniędzy, byle pan nie poszukiwał swej krzywdy. Tak, jedno za drugie i niech będzie cicho!