Strona:Maria Rodziewiczówna - Rupiecie.pdf/192

 — Pamiętają aż w Warszawie o was! — rzekł Wołodia Staszkowi.
 — Rozumie się. Matka o każdem dziecku pamięta!
 — Jaka matka?
 — Nasza Polska.
 — To za Bugiem?
 — Hej, za Bugiem — het — wkoło, szeroko — wszędy. Nie wiesz to, kędy Gniezno, a kędy Kraków, a Częstochowa. Nas — siła narodu. A ty historji nie znasz?
 — Jakiej?
 — A naszej: jak Krakus smoka zabił — i jak Niemców położyli jak drew pod Grunwaldem — i jak pod Wielkiemi Łuki Moskwę za gardło wzięli — i jak pod Wiedeń chodzili — i jak Królowa Marja Niebieska Częstochowę obroniła. Hej — a o Kościuszce naczelniku wiesz!
 — Nie — nie słyszałem.
 — To co ty za Polak taki? To się naucz.
 — A skąd?
 — A z książki. My z Krakowa, jak na spowiedź idziem, to zawsze książek przyniesiem i obrazków. Herb nasz toś widział?
 — Nie. Masz? Pokaż!