powodem ich zniesienia, po kościołach. W każdym razie, agapy przypominają piękny okres Kościoła, w którym duch rodzinny wyżéj podniesiony ożywiał wszystkich członków jednego zgromadzenia, i w którym zwykłe nawet sprawy życia przypominały o wieczności. Nadużycia więc wywołały stopniowe zniesienie tych uczt, niegdyś tak pięknych. Doszło bowiem do tego, iż nie tylko niektórzy hołdowali na nich pijaństwu i nieumiarkowaniu; ale nadto, co mogli, brali ze sobą i do domu unosili. Temu zaradził synod laodycejski w IV. wieku; w kanonie 27 zabrania klerowi uczestniczyć w nich i ze sobą cośkolwiek stąd zabierać; w kanonie 28, nie pozwala odbywać ich w kościele.
Canon 27: Non oportet ministros altaris, vel quoslibet clericos ad agapen vocatos partes tollere propter iniuriam, quae ex hac occasione ecclesiastico ordini poterit deputari.[1]
Canon 28: Non oportet in basilieis seu in ecclesiis agapen facere et intus manducare vel cubitus sternere.[2]
Św. Ambroży usuwa agapy z Medyjolanu; św. Augustyn, jako kapłan jeszcze, w Hipponie całą siłą wymowy i apostolską gorliwością walczy przeciw nadużyciom, jakie się wkradły do agap i pracuje za zupełném usunięciem ich z Afryki. Synod Kartagiński III. r. 397 stanowi w kanonie 30, aby nie tolerowano agap w kościele.
