Strona:Marja Rodziewiczówna i jej dzieła.djvu/11

cych młodość. Wkłada w majątek nawet swe honorarja autorskie. Aż po dwudziestu siedmiu latach dopracowała się prawie zupełnego oczyszczenia majątku.
 Hasło pracy i wytrwania na roli, jako nakaz narodowy, tem bardziej przekonywująco przemawia z jej dzieł, że zostało poparte czynem całego życia.
 A tymczasem rosła sława jej literacka. W 1883 roku otrzymała nagrodę konkursową w „Świcie“, wydawanym wówczas przez Marję Konopnicką, powieść „Straszny Dziadunio“. W maju 1888 roku nagrodzono na konkursie „Kurjera Warszawskiego“ powieść „Dewajtis“, która stała się ulubioną lekturą wielu pokoleń i zjednała wielką popularność autorce. Tło tych powieści było kresowe, ale idea z nich biła ogólno-narodowa. I odtąd cały naród przyjmował sercem jedną po drugiej powieści Rodziewiczówny.
 Odetchnąwszy po najgorszych mozołach, Rodziewiczówna mogła część zimy spędzać w Warszawie, biorąc udział w życiu kulturalnem stolicy. W roku 1906 wstąpiła do koła Zjednoczonych Ziemianek. Założyła świetlicę,