go naukowego postępu, którego źródło jest w laboratorjach. Gdzie go niema, terapja przybiera charakter empiryzmu i rutyny, stosując bezkrytycznie popularne metody, w których są nieraz zasadnicze błędy, lub robiąc ryzykowne próby — bez doświadczalnej podstawy naukowej i bez naukowej kontroli rezultatów. Praktykowanie takiej terapji niejednokrotnie już wywoływało słuszny protest ciał lekarskich...
A zatem — spójnia między nauką a terapją jest warunkiem żywotnym dla Instytutu Radowego!
Ampułka z emanacją radu, sfotografowana przy świetle, wydawanem przez się samą
Zetknąwszy się podczas wojny z wielką ilością lekarzy i w różnych warunkach, mogłam sobie zdać sprawę dokładniej, niż przedtem z sytuacji, w jakiej wtenczas znajdowała się we Francji ta nowa terapja, zwana dziś Curieterapją. Była to niestety sytuacja nieszczególna, pomimo że terapja ta narodziła się we Francji i miała tam kilku wybitnych przedstawicieli (Dominici, Wickam, Degrais, Daulois etc.). Była ona całkowi-
