Strona:Mark Twain - Tom Sawyer jako detektyw.djvu/109

na rozmowy. Nam tu nie miasta są potrzebne. Skąd pan jest wogóle, że tak powiem?
 — O, przepraszam — powiedziałem. — Proszę mnie uważać za pochodzącego z Kalifornji.
 Znów mu zabiłem ćwieka, Peters! Namyślał się chwilę, potem powiedział, widocznie zagniewany:
 — Nie znam takiej planety; może to konstelacja?
 — Wielki Boże! — zawołałem. — Konstelacja? Wcale nie. To stan.
 — Nic nas tu nie obchodzą stany. Niech mi pan powie wreszcie, skąd pan jest wogóle.
 — O, teraz zrozumiałem, o co panu chodzi — powiedziałem. — Pochodzę z Ameryki, ze Stanów Zjednoczonych w Ameryce.
 Wiecie, Peters, znów mu zabiłem klina! Niech mnie djabli porwą, jeżeli mu nie zabiłem! Twarz jego przybrała taki wyraz, jak twarz figury, do strzelali rekruci. Zwrócił sie do młodszego urzędnika i zapytał:
 — Gdzie jest Ameryka? Co to za Ameryka?
 Młody urzędnik natychmiast odpowiedział:
 — Taka gwiazda nie istnieje.
 — Gwiazda? — powiedziałem przeciągłym tonem. — Co pan gada, młodzieńcze? To wcale nie gwiazda; to kraj, to kontynent. Odkrył go Krzysztof Kolumb; spodziewam się, że panowie o nim słyszeli? Ameryka... drogi panie, Ameryka przecież to...
 — Stop! — powiedział starszy urzędnik. — Pytam po raz ostatni, skąd się pan wziął?
 — Doprawdy, nie wiem, co mam więcej powiedzieć, chyba to, że przybyłem tu ze świata.