Strona:Mark Twain - Tom Sawyer jako detektyw.djvu/18

i że Jupiter służy na fermie u wuja Silesa, i jak się kłóci z wujem Silesem — tak, że wkońcu Jack całkiem się uspokoił i zaczął się śmiać.
 — Mój Boże! — powiedział. — Wasze opowiadanie przypomina mi dobre, dawne czasy, i tak mi miło was słuchać. Już przeszło od siedmiu lat nic nie słyszałem o swoich bliskich. Co oni o mnie myśleli w ciągu tego czasu?
 — Kto?
 — Ano wszyscy sąsiedzi i moi bracia.
 — Zupełnie o panu nie myśleli, czasem wspominali, ot i wszystko.
 — Doprawdy? — zapytał Jack ze zdziwieniem. — Dlaczegóż to tak?
 — A dlatego, że wszyscy uważali pana za dawno już umarłego.
 — Nie może być! Prawdę mówicie? Dajcie mi słowo honoru, że to prawda, wtenczas uwierzę!
 W podnieceniu zerwał się z miejsca.
 — Słowo honoru. Nikt nie ma wątpliwości, że pan już dawno umarł.
 — W takim razie jestem ocalony — co do tego nie można mieć wątpliwości! Wrócę do domu. Ukryją mnie i uratują mi życie. Tylko żebyście się nie wygadali. Przysięgnijcie mi, że będziecie milczeć, że nigdy, nigdy mnie nie zdradzicie. O, chłopcy! Zlitujcie się nad nieszczęśliwym, którego prześladują dniem i nocą jak dzikie zwierzę, tak, że nie śmie się nigdzie pokazać! Nigdy nie zrobiłem wam nic złego i nigdy nie zrobię, przysięgam wam to na Boga wszechmogącego! Przysięgnijcie i wy, że się zlitujecie nade mną i dopomożecie mi uratować życie!
 Zgodzilibyśmy się przysiąc, nawet gdyby był