Straszne widmo zawisło nad Europą — widmo komunizmu Wszystkie potęgi starego społeczeństwa: papież i car, Metternich i Guizot[1], francuskie radykały i niemieckie szpiegi.... wzięły się za ręce w świętej za niem pogoni.
Gdzież jest partya opozycyjna, którejby dzierżący władzę jej przeciwnicy nie czynili zarzutów komunistyczności? Czy znajdziesz dalej chociażby jedno opozycyjne stronnictwo, coby nie próbowało obalić zarówno radykalniejszych od siebie opozycyonistów, jak i reakcyonistów, piętnującym zarzutem komunizmu?
Fakt ten rodzi dwie konsekwencye.
Po pierwsze: komunizm uznany zostaje jako siła przez wszystkie prawie potęgi Europy.
Po drugie: czas już wielki komunistom zasady swoje, dążenia i cele światu całemu ogłosić; czas już wielki przeciw bajkom o widmie komunizmu z Manifestem samej partyi wystąpić.
W tym właśnie celu komuniści rozmaitych narodowości, zjechawszy się w Londynie, ułożyli następujący Manifest dla ogłoszenia go po angielsku, francuzku, niemiecku, włosku, flamandzku i duńsku.
Historya wszystkich dotychczasowych społeczeństw jest historyą walk klasowych.
Wolny i niewolnik, patrycyusz i plebejusz, pan i poddany,
- ↑ Ministrowie — austryacki i francuski — usunięci z widowni miotłą rewolucyi 1848 r. (Przyp. tłom.).
