Strona:Martwe dusze.djvu/148

nic za nie nie wezmę. Kup mojego ogiera, a dusze dam ci w dodatku.
 — A co mi po twoim ogierze? rzekł Cziczikow zdumiony taką propozycyą.
 — Jak to, co ci po nim? Ja zapłaciłem za niego dziesięć tysięcy rubli, a tobie go oddam za cztery.
 — Ale ja ogiera nie potrzebuję, stadniny nie mam.
 — Posłuchaj tylko, ty nie rozumiesz: teraz dasz mi tylko trzy tysiące, a czwarty tysiąc trochę późniéj.
 — Kiedy ogier mi nie potrzebny, Bóg z nim!
 — Więc kup karą kobyłę.
 — I kobyły nie potrzebuję.
 — Za kobyłę i siwego konia, któregoś widział, wezmę od ciebie tylko dwa tysiące.
 — Ale mnie konie na nic się nie zdadzą.
 — Sprzedasz je na pierwszym jarmarku, zapłacą ci trzy razy tyle.
 — Zatém lepiéj, żebyś sam sprzedał, kiedy jesteś pewny, że trzy razy tyle weźmiesz.
 — Ja wiem, że zyskałbym, ale chciałem, żebyś i ty zarobił.
 Cziczikow podziękował, jednakże wręcz odmówił.
 — Więc kup odemnie parę psów. Odstąpię