Strona:Martwe dusze.djvu/313

 — Ale jak sobie chcecie — tu rzecz nie idzie o martwe dusze, ale coś innego się ukrywa.
 — Przyznam się, że i ja także... powiedziała z zdziwieniem tylko przyjemna dama; i uczuła silną chęć dowiedzieć się, coby to się mogło w tém ukrywać. Rzekła nawet dość powoli: — A wy jak myślicie, co się tu może ukrywać?
 — A jakiż jest wasz sąd o tém?
 — Co ja myślę? Przyznam wam się, żem zupełnie jak obłąkana.
 — Jednakże bardzobym chciała wiedzieć, jakie jest wasze zdanie w téj sprawie.
 Ale przyjemna dama nic nie mogła powiedzieć. Ona umiała tylko lękać się, ale niezdolną była wyprowadzić jakiegobądź wniosku, to téż więcéj od drugich potrzebowała prawdziwéj przyjaźni i podpory.
 — Zatém słuchajcie, co to są za martwe dusze, rzekła dama przyjemna pod każdym względem. — Martwe dusze...
 — Co, co? przerwała przyjemna dama z wzruszeniem.
 — Martwe dusze...
 — Ależ mówcie na miłość Boską!
 — To tylko wymyślone dla pokrycia, a cały interes w tém, że on chce uwieść córkę gubernatora.