Otóż według Niesieckiego i Mecherzyńskiego poetą, którego losy zajmują nas obecnie, jest Hieronim, oznaczony przezemnie nr. 2-im, stolnik bielski, według Nehringa zaś i Rzepeckiego, syn Floryaua, kasztelana rawskiego, kanonik krakowski, Hieronim nr. 1-szy.
Z ksiąg sądowych archiwum krakowskiego przedstawia się jednak ów rodowód tak:
| Erazm | |||||
| Floryan, zrodzony z pierwszego, niewiadomego mi małżeństwa | |||||
| Stanisław Morsztyn | Krzysztof | ||||
| Floryan, bachmistrz wielicki, ożeniony 2-o voto z Zuzanną Łaską, córką Jana Łaskiego | Jan | zrodzeni z Łaskiej
| |||
| Hieronim | |||||
| Franciszek | Piotr | ||||
Jest więc Floryan, syn Stanisława, nie kasztelan rawski, lecz bachmistrz, ten sam, co jako zagorzały aryanin, brał udział w dyspucie Schomana ze Skargą w Krakowie w kamienicy Prowany i którego Czechowicz w sporach religijnych przybiera sobie do pomocy.[1]
Bachmistrz Floryan żeni się (po raz wtóry) z Zuzanną Łaską, córką Jana Łaskiego, a więc siostrą stryjeczną Olbrychta Łaskiego, wojewody sieradzkiego[2]. Akt oprawy ślubnej odnajdujemy w księgach krakowskiego archiwum krajowego w 1565 r.[3] Z małżeństwa tego zrodzeni trzej synowie: Jan, Hieronim i Piotr. Jan, najstarszy, wcześnie występuje samodzielnie obok przyrodniego brata, Floryana. Hieronima z Piotrem spotykamy stale cum tutoribus, w sprawach częstych, ale dość małoznacznych co do treści, a więc w kłótni z sąsiadami Stojowskimi z Jankówki o zniesienie kopców granicznych, wycięcie drzewa budulcowego, zniszczenie młyna. Długoletni spór ciągnie się również pomiędzy Morsztynami a Sebastyanem Lubomirskim, kasztelanem sądeckim o łąki graniczne[4]. Ślady tego sporu odnajdujemy pomiędzy la-
