Strona:Marya Weryho-Las.pdf/31

upłynął. Później był spacer z rodzicami i tak zeszło do wieczora.
 Nazajutrz bardzo wcześnie obudził się Władzio, a za nim i siostrzyczka. Wstali oboje z łóżka, prędko poubierali się i pobiegli do lasu.
 Poranek był cudowny.
 Dzieci nigdy nie widziały lasu tak wcześnie. Rosa nie zeszła jeszcze zupełnie z listków i od słońca jaśniała mnóstwem barw. Były to kropelki zielone, czerwone i co chwila zmieniały kolor.
 Ptaszki jeszcze nie zmęczone śpiewały wesoło na wierzchołkach drzew. Żuki krzyczały. Zapach smoły i kwiatków już zdaleka dochodził do dzieci.
 Ania i Władzio wzięli się do roboty, zbierali gałęzie i układali na wózku.
 Niezadługo wózek był wypełniony. Wybrano się więc w drogę.
 Władzio pociągnął wózek, Ania zaś popychała z tyłu.
 Zbliżyli się nareszcie do domu w którym mieszkała staruszka i cichuteńko przy parkanie wyrzucili chrust z wózka. Sami zaś powrócili do lasu.
 Trzy razy tak naładowany wózek przywieźli pod ubogą chałupkę.
 Przyszła pora śniadania. Dzieci się napracowały. Czerwone i spocone wbiegły do pokoju. Nigdy śniadanie tak im nie smakowało.
 Same nie wiedziały dlaczego było im tak we-