Ta strona została uwierzytelniona.
I żalów więcéj u niebios progu
Za zmarłym świadczy ludziom i Bogu....
∗
∗ ∗ |
A kto tu bardziéj na łez padole
Kochał i cierpiał, czuł,
Kto z grotem w piersiach, z cierniem na czole
W mogilny spada dół —
Tego jak dziecię chore i senne
Wyżéj, w krainy ciszy promienne
Z mogilnych mroków, z ziemskiego cienia
Wznosi skrzydlaty duch ukojenia.
