Dź.
dziadoch: dźadoch ‘kiść ogona wolego’. Pleśna.
dziadoch: dźadech, dźadecha ‘zubożały, biedak’.
dziadocha: dźadocha ‘obręcz żelazna do zczepiania pługa z kółkami’.
dziegciarz: dźechćåš ‘rozwożący po wsiach maź do smarowania wozów’.
dziegieć: dźeǵeć = måś (maź).
dzieńgi: dźęngle pieniądze (żartobl.); dać komu dźenglu ‘zalać sadła za skórę’.
dzierżak: dźirzåk ‘dłuższa część cepów’.
dziewstwo: dźifstfṷø ‘dziewictwo’ (pogardliwie).
dźgać: dźgać ‘bić powoli, ale ciągle i niemiłosiernie; jeść długo i żarłocznie’.
dzikać się (ciekać się): dźikać śe ‘hulać po nocy (o parobkach)’.
dziubryś: dźubrys ‘człowiek ospowaty’.
dziunąć: dźunǫńć ‘uderzyć[1]; także = ćunǫńć.
Dż. Drz.
drzazga: džžåzga.
drzewiej: džžev́i ‘dawniej’.
drzwi: dżv́i.
E.
„eisenbahn“: ajzybån ‘pociąg kolejowy’.
elementarz: lamentåš.
F.
facka: facka ‘policzek’.
falandysy: falandysy, -se ‘wymysły w strojach[1]; falandysić ‘stroić się, grymasić’.
„fesch“: feśiackṷø ‘tęgo’.
„fest“: kfest, fest ‘silnie, tęgo’.
flaczarz: flacåš ‘przezwisko miejskich ludzi’.
flajdać: flajdać śe = flǫndrać.
flądrać się: flǫndrać śe lub ceś ‘suknie dołem zawalać, chodząc po błocie i t. p.’
folować: zafṷølevać ‘zabrukać’.
foluszyć: fṷøluśić ‘brudzić’.
„vorspann“: fṷøšmån ‘podwoda’.
frunąć: furtać, furgać, furgnǫńć, furnǫńć, furtnǫńć, furtnǫńć ‘o locie ptaka’.
fuk: to my fšyćkṷø fuk ‘to mi wszystko jedno’.
furczeć: zafurcaṷe ‘zafurczało’.
furjat: fuzyjåk ‘człowiek zapalczywy, lekkoduch, warjat’.
fyrtać się: fyrtać, fyrtać śe.
F́.
fifrak: fifåk, fifråk ‘człowiek dowcipny, rezolutny, podstępny’.
|
