Prof. Rozwadowski[2] rozpatruje wymawianie polskie w sposób nowy, dotychczas przez fonetyków polskich nie zastosowywany, chociaż już od dość dawna przyjęty przez fonetyków angielskich i skandynawskich, a następnie niemieckich. Z tego stanowiska daje on oryginalne określenia niektórych odcieni głosek polskich. Pozostaje teraz rozpatrzyć, o ile określenia te trafiają w istotę rzeczy. Ja ze swej strony, przynajmniej co do niektórych z nich, pozwoliłbym sobie wyrazić pewne wątpliwości. Odkładając jednak uwagi krytyczne o szkicu prof. R-go na później, a mianowicie do czasu, kiedy ukaże się on w druku, pozwolę sobie natomiast podać tu własne „Wskazówki dla zapisujących materjały gwarowe“, które niespełna rok temu stanowiły w skróceniu przedmiot referatu na posiedzeniu filji krakowskiej Towarzystwa ludoznawczego. Wskazówki te sprowadzają się mniej więcej do następujących punktów.
