|
Traktat o ortografii polskiej Jakóba Parkosza z Żorawicy znajduje się w rękopisie biblioteki Jagiellońskiej Nr 1961, stanowiącym zbiór pism różnej treści, przeważnie retorycznych, pisanych po większej części między 1460 a 1470 rokiem. Śród tych tekstów są i glosy polskie, w części tylko wyliczone przez dra Wisłockiego w „Katalogu biblioteki uniwersytetu Jagiellońskiego“ p Nr 1961, gdzie znajdujemy szczegółowy opis całego zabytku.
Glosy te są następujące: na str. 68: arenga — przymowka pro priuilegys. Na str. 405 słowniczek łacińsko-polski: filiaster — synowiecz, sororinus — syestrzenyecz, leuir — dzyewierz, athauus — pradyad, pronepos — przewnuk, vitricus — oczczym, nouerca — maczocha, compater — kmotr, commater — kmotra, priuignus — passyrb, glos — nyewiesta, socer — czescz, nurus — slew, laterus — ssurza, patruus — stryk, awunculus — vgecz, nepos — wnuk, neptis — wnukew, matertera — czotka, socerus — swak, socer pater vxoris alias swyekr, soccrus mater vxoris — swyekry. Przy tem także niektóre inne objaśnienia: socerus qui sororem nupsit. Glos vxor fratris mei,
