Strona:Matka i dziecko w obrzędach, wierzeniach i zwyczajach ludu polskiego.djvu/065

 Gdy pępowina odpadnie, chowa ją w Krakowskiem wieśniaczka nasza wraz z podwiązaniem do skrzyni, w której tak długo ją ukrywa, dopóki dziecko nie przyjdzie do rozumu, wtedy podaje mu ją do rozwiązania, w tem przeświadczeniu, „że przez to dziecko rozwiąże sobie pamięć“.
 Łemki i górale ruscy w Sanockiem, odpadniętą i uschłą pępowinę do siedmiu lat chowają w skrzyni i wtedy dają dziecku, aby samo rozwiązało pępowinę, gdyż „przez to rozwiązuje ono sobie świat na całe życie“. Pępowiny używają Rusini, jako lekarstwa w różnych chorobach i jako ochrony od czarów; przechowują ją, jako talizman dający rozum i majątek.
 Powszechnie u włościan i szlachty w Polsce, na Litwie i na Rusi noszą też ususzoną pępowinę w zanadrzu, albo dają dziecku idącemu po raz pierwszy do szkoły, aby się dobrze uczyło.
 Pępowinę chowają w Czechach i dają chłopcu, gdy wstępuje do szkoły, do rozwiązania, a gdy mu się to uda, opowiadają, że się będzie dobrze uczył. Odpadłą pępowinę suszą na Morawach i zaszywają dziecku do sukni, aby uczyło się z łatwością, dziewczynie, aby miała powodzenie.
 Pępowinę zachowują starannie u Serbów i Bułgarów, a gdy dziecko dorośnie, dają mu do rozwiązania, jeżeli temu podoła, będzie mądre. Podobne wyobrażenia krążą w Rosji. Francuzi przechowują pępowinę do 6 roku i „podają ją dziecku w jajecznicy, żeby mu się rozum otworzył“, w Grecji zaszywają ją w odzież, jak to czynią u niektórych plemion w Afryce.
 Rozwiązanie węzłów na pępowinie świadczyć ma u Rumunów, że chłopiec będzie się dobrze uczyć, a dziewczyna sprawnie szyć. Podobne wierzenia znane są w Niemczech. W Bawarji zawijają pępowinę w płótno, a gdy dziecko dorośnie, sieczą ją dla chłopca, żeby był dobrym przemysłowcem, a zakłuwają dla dziewczyny, żeby była sprawną w szyciu.
 Starannie przechowywaną pępowinę dają w Niemczech chłopcu w siódmym roku życia do jajecznicy (albo zaszywają mu do ubranka) „aby mu się rozum otworzył“. W Lesie frankońskim, aby był bogaty, w Prusiech, aby się dobrze uczył. Gdyby ją w Styrji przed tym czasem wyrzucono, dziecko by zachorowało i umarło.
 Nad Renem i w Szwajcarji dają mu węzełek do rozwiązania, aby było bogate albo sprawne w robocie. Pępek noworodka, po odpadnięciu, chowają Łotysze, aby dziecko miało dobrą pamięć, jeżeli pępek się zatraci, dziecko traci pamięć. Pępowinę, owiniętą w szmatkę, kobiety w Szleswiku wtyka w szcjązeliny