Strona:Maurycy Jókai - Atlantyda.djvu/11

 Bo choć wielu poza nim bardzo dobrych powieściopisarzy posiadają Węgrzy — to jednak żaden mu nie dorównał.
 M. Jokaj napisał 300 powieści. Wydał nadto kilka zbiorów poezji (1880); między innemi ułożył piękną baladę pt. „Biała Dama Polski“, osnuta na tle powstania z roku 1863. Mniej szczęśliwy był w twórczości teatralnej. Wspaniale natomiast opracował część węgierską dzieła o Austro-Węgrzech, które zapoczątkował arcyksiążę Rudolf. Pracował też, jako publicysta i feljetonista różnych dzienników, jak „Esti Lapok“ (Listy wieczorne), „Hon” (Ojczyzna), „Nemzet“ (Naród) i humorystycznej „Komety”.
 W roku 1848 ożenił się ze sławną aktorką Różą Laborfalvi, która umarła w 1882 r., mając lat 70, ożenił się powtórnie z młodą dziewczyną — mimo protestów rodziny — i napisał z tego powodu romans pt. „Człowiek 70-letni nie jest człowiekiem starym”.
 Istotnie do końca swoich dni zachował niepospolitą żywotność i młodzieńczość ducha. Nie zestarzał się on nigdy, jak nie zestarzały się jego dzieła.
 Umarł w roku 1904.