Strona:Maurycy Jókai - Czarna krew Tom.1.djvu/104

nadszedł już czas, że muszę im zadosyć uczynić. A pani, cóżeś odpowiedziała dyrektorowi z Rosyi?
 Aranka, kipiąc rozdrażnieniem, gwałtownie pościągała sobie z rąk rękawiczki i wyjęła z kieszeni list złożony w kilkoro, koloru blado-różowego.
 — Wszystko ci powiem, wszystko wiedzieć musisz. Stoję na przełomie. Ty mi doradź, którą mam wybrać z dróg, otwierających się przedemną! Przeczytaj ten list.
 Paolo, przebiegłszy oczyma treść pisma, napowrót oddał go Arance.
 — Baron Szymon Lenke pyta, czy pani zechcesz być jego żoną.
 — No, i cóż ty na to?
 — Ja na miejscu pani uciekłbym przed takim losem jeszcze dalej, niż do Petersburga.
 — Z tobą?… We dwoje?
 Paolo wzruszył ramionami.
 — W dzisiejszych czasach wyrobienie paszportu wymaga niemało czasu; musiałabyś pani wpierw jeszcze być w Wiedniu, a ja nie mogę zwłóczyć z wyjazdem.
 — Mógłbyś mnie wpisać do swojego paszportu, jako towarzyszkę.
 Jak tygrys ofiarę, tak Aranka magnetyzowała czarem swego spojrzenia pięknego artystę cygana.
 — Już tam jest ktoś wpisany.
 — Kto taki?!
 — Moja żona.
 — Cytera? — Hahaha! Czy cię szaleństwo opętało, ażeby w tak daleką drogę, w obce kraje, zabierać z sobą głupią gęś nieokrzesaną, nie umiejącą ani słowa przemówić innym językiem, tylko po węgiersku, a i po węgiersku plotącą tylko same brednie, od których uszy więdną? Żonę chcesz wziąć z sobą w podróż artystyczną, chyba po to tylko,