Ta strona została przepisana.
dungen im Text und 39 Tafeln. Leipzig u. Wien, Bibliographisches Institut, 1910. Str. X i 639. — H. Hauvette: Littėrature italienne. Paris, Armand Colin, 1906. Str. 518. Dzieło wybitnego uczonego, profesora Sorbony; doskonałe jako książka informacyjna, mniej odpowiednie jako podręcznik do nauki, bo przeładowane nazwiskami i tytułami. — G. Carducci: O rozwoju literatury narodowej, przekład H. Grotowskiej, słowo wstępne Wł. Jabłonowskiego. Warszawa, nakł. Orgelbranda (1914), Bibl. Muzy. Str. XXVI i 252. Znakomity poeta i krytyk literacki daje tu w pięciu odczytach syntetyczny zarys literatury włoskiej od jej początków do Tassa. — V. De Bartholomeis: Le origini della poesia drammatica italiana. Bologna, Zanichelli, 1924. Str. VII i 543. — L. Tonelli: Il teatro italiano, dalle origini ai giorni nostri. Milano, Modernissima, 1924. Str. 426. Najobszerniej przedstawiony teatr w epoce odrodzenia. — F. X. Kraus: Dante. Sein Leben und sein Werk, sein Verhältniss zur Kunst und zur Politik. Mit zahlreichen Illustrationen. Berlin, Grote, 1897. Str. XII i 792. — K. Vossler: Die Göttliche Komödie. Entwicklungsgeschichte und Erklärung. 2-e umgearb. Auflage. Heidelberg, Winter, 1925. Dwa tomy, str. 835. — H. Hauvette: Dante. Introduction à l’étude de la Divine Comédie. 2-me èd. Paris, Hachette, 1912. Str. XII i 396. Doskonała książka informacyjna, oparta na rozległych studjach. — E. Porębowicz: Dante. Wyd. drugie, przejrzane i powiększone. Warszawa, Bibljoteka Polska, 1922. Str. 202. Z ośmioma ilustracjami. — J. Klaczko: Wieczory florenckie. Przełożył St. Tarnowski. Wyd. piąte. Nakł. księg. Hoesicka, Warszawa, 1922. Str. VIII i 207. Dziesięć ilustracyj. — Fr. De Sanctis: Saggio critico sul Petrarca. VI ediz. a cura di B. Croce. Napoli, Morano, 1927. Str. XX i 316. — H. Hauvette: Boccace. Étude biographique et littéraire. Paris, Armand Colin, 1914. Str. XII i 507. — Ph. Monnier: Le Quattrocento. Essai sur l’histoire littéraire du XV-e siècle italien. Paris, Perrin, 1901. Dwa tomy, str. 341 i 463. Dzieje humanizmu włoskiego na szerokiem tle społecznem. — K. Chłędowski: Dwór w Ferrarze. Wydanie drugie. Lwów, nakł. Altenberga, 1909. Str. XIII i 544. Na podstawie rozległej lektury i z dużym talentem literackim przedstawił autor stosunki dworskie i artystyczne tego wspaniałego ogniska kultury. — G. Carducci: Su Ludovico Ariosto e Torquato Tasso. Studi. Bologna, Zanichelli, 1916. Str. 537. — E. Donadoni: Torqualo Tasso. Saggio critico. 2 v. Firenze, Battistelli, 1921. Str. 378 i 274. — P. Villari: Niccolò Machiavelli e i suoi tempi. Quarta ediz. a cura di M. Scherillo. 2 vol. Milano, Hoepli, 1927. Str. XVI+681 i 683. — E. Petraccone: La commedia dell'arte. Storia, tecnica, scenari. Napoli, Ricciardi, 1927. Str. VIII i 458. — G. Chiarini: Vita di Giacomo Leopardi. Ed. stereot. Firenze, Barbèra. 1921. Str. XV i 474. — L. Tonelli: Manzoni. Milano, Corbacio, 1927. Str. 600. — A. Jeanroy: Giosuè Carducci. L’homme et le poète. Paris, Champion, 1911. Str. XIII i 294. — F. Pasini: Gabriele D’Annunzio. Roma, Stock, 1925. Str. 521. — F. Pasini: Luigi Pirandello come mi pare. Trieste, La vedetta italiana, 1927. Str. 529. — K. Vossler: Italienische Litteratur der Gegenwart von der Romantik zum Futurismus. Heidelberg. Winter, 1914. Str. 144. — B. Crémieux: Panorama de la littérature italienne contemporaine, Paris, Kra, 1928. Str. 326.
