Strona:Mechanika życia ludzkiego czyli Budowa ciała i sprawy.pdf/21

powierzchni wklęsłéj spotykamy 5 par otworów, dla przejścia naczyń i nerwów pozostawionych, co podobnież i na powierzchni wypukłéj od tyłu umieszczonéj, obok śladu właściwych wyrostków, ma miejsce. Część środkowa górnego jéj brzegu przedstawia wypukłość, przylądek. W przewodzie kości krzyżowéj ostatecznie rozgałęzia się mlecz pacierzowy, z którego już tylko same nerwy do ogona zwierząt dochodzą.
 Kości bezimienne tworzą się przez zrośnięcie następujących kości:
 Kości biodrowéj płaskiéj, jako wachlarz na bokach rozpostartéj, którego brzeg górny stanowi grzebień kości biodrowéj, zakończony od przodu ością przednią, górną. Kość ta łącząc się od tyłu z kością krzyżową pozostawia tam siedzeniowe wycięcie.
 Kość siedzeniowa druga część kości bezimiennéj, wyrasta jakby od trzonka poprzedzającego wachlarza, zstępuje na dół a potém do góry i ku przodowi się zwraca.
 Kość łonowa wyrósłszy z tegoż samego miejsca co i powyższa bieży ku przodowi, a zetknąwszy się z takąż samą kością drugiéj połowy ciała, zagina się ku dołowi i łączy z gałęzią wstępującą kości siedzeniowéj, przez co okalają one sobą otwór owalny. Tam zaś gdzie te trzy kości razem się zrastają, znajduje się zagłębienie, solniczka na przyjęcie główki kości udowéj przeznaczona.
 W miednicy odróżniamy część górną od dolnéj czyli miednicę wyższą od niższéj. Pierwsza z przodu jest otwarta, druga zaś opatrzona bywa wejściem, wyjściem i otworami owalnemi. Kształt wejścia do miednicy mniejszéj rozmaicie się rysuje u mężczyzn i kobiet, a i tutaj odmiennie u ludzi osobnych narodów. Bywa bowiem prawie okrągły, owalny lub w podobieństwie serca kartowego. Łuk zaś wyjścia, od przodu utworzony przez zetknięcie się kości ło-