Strona:Mechanika życia ludzkiego czyli Budowa ciała i sprawy.pdf/22

nowych, łonowym nazwany, bardziéj spiczasty u mężczyzn, zupełnie tępo wypada u kobiet. Inne jeszcze liczne różnice odnoszą się i stosują do przeznaczenia i powinności osobistych.
 Kości głowy dzielimy na kości czaszki i na kości twarzy.
 Czaszka niesłusznie dawniéj za nadzwyczajne rozwinięcie się trzech, a. nawet podług niektórych i więcéj kręgów poczytywana, stanowi kościaną skorupę jakby jaja, obszerniejszą połową do tyłu, a węższą ku przodowi obróconego. Złożona ona z pojedynczych kości pozostawia pomiędzy niemi wiele otworow i szczelin do wewnątrz jéj prowadzących. Podstawą swą w trzy pary zagłębień uformowaną podpiera mózg, i nakrywa jamę nosa i gardła, a sklepieniem unosi się nad najdelikatniejszą i najważniejszą wspomnianą cząstką naszego ciała. Z objętości czaszki Carus wnioskując na wielkość mózgu, a za nim i na zapas władz umysłowych, utworzył naukę kranioskopią zwaną, na wymiarach czaszki gruntującą się. Pojedyncze jéj kości są:
 Kość tylu głowy płaska, połową poziomą tworzącą trzecią porę zagłębień podstawy czaszki, spoczywa na kręgu pierwszym szyjnym, połową zaś pionową w tylną część sklepienia zagina się. Największy tu otwór odpowiada przewodowi w kręgach i przez niego mlecz pacierzowy do mózgu dochodzi. Po bokach tego otworu dwa kłykcie służą na podobieństwo zawias przy ruchach głowy, która postawiona niemi na ostrym jakim końcu, równowagę zachowywać powinna. Ponieważ u zwierząt kości twarzy rozwojem swym przeważają nad kościami czaszki, równowaga ta nie jest u nich możliwą. Linie idące ku uszom od wyniosłości z tyłu głowy czuć się dającéj, oddzielają sklepienie od podstawy czaszki, a wewnątrz oddzielają siedlisko mózgu od siedliska móżdżku. Jeżeli poniżéj tych linij kości są wypukłemi, a kark grubym, ludzie tacy podług nauki Galla cechu-