Strona:Mechanika życia ludzkiego czyli Budowa ciała i sprawy.pdf/23

ją się zbyteczną skłonnością do popędu płciowego. Jeżeli zaś przemaga wypukłość powyżéj nieco tych linij, co najczęściéj u kobiet zdarza się, oznacza to przywiązanie do swego potomstwa.
 Kość skroniowa na każdéj stronie osobna, z boków poprzedzającéj dotyka. Złożona ona z trzech części, częścią skalistą przyrząd słuchu w sobie zamykającą, wsuwa się w podstawę czaszki i odgranicza drugą parę jéj zagłębień od trzeciéj. Tutaj na zewnątrz znajduje się otwór słuchowy zewnętrzny, za którym część druga wyrostek brodawkowaty, u rozbójników (?) ma tworzyć wielką wydatność. Część trzecia muszlowata w samych skroniach leżąca, jest bardzo cienką i słabą. Wyniosłość nad samćm uchem znamionuje u Galla złodziei.
 Kość klinowa do niedoperza podobna, mieści się nakształt klina w samym środku podstawy czaszki i jest punktem zbiorowym mocy całéj głowy. Wystawiwszy sobie człowieka dźwigającego ciężar na głowie i silnie coś w zębach ściskającego, wszystka siła tu wywierania na rzeczonéj kości zbiegać się będzie. Kość klinowa zrasta się z kością tyłu głowy i stanowią wtedy razem kość podstawy głowy. W kości téj oprócz środka, ujęcia odróżniamy: skrzydła mniejsze dzielące pierwszą parę zagłębień czaszki od pary drugiéj, skrzydła większe tworzące dno drugiéj pary zagłębień i skrzydła zstępujące po za zębami trzonowemi górnemi leżące. Wiele tutaj otworów i szczelin ułatwiają łączenie się mózgu zinnemi częściami, dla ustalenia wspólnego na siebie ich wpływu.
 Kość sitow najzawikłańsza w budowie, pełna komórek i otworów, od czego też jéj nazwisko pochodzi, małą tylko cząstką leży pomiędzy zagłębieniami pary pierwszéj, a głównie do przyrządu powonienia należy. Cała ona prawie leży w jamie nosowéj, tworzy tam zakręty muszlami miano-