Strona:Mechanika życia ludzkiego czyli Budowa ciała i sprawy.pdf/37

ka od pióra do swojego ścięgna przyczepiają się. Dlatego też mięsna dzielimy na piérzaste i na półpiérzaste, z wyjątkiem tych co z powodu swéj szerokości lub kolistego kierunku szerokiemi lub obrączkowemi, ostatnie inaczéj zwieraczami nazywamy.
 Wszystkie mięsna posiadają nie sprężystość czyli możność wracania po wyciągnięciu ich do pierwiastkowego stanu, ale skurczliwość, to jest własność żywotnego kurczenia się za każdem ich pobudzeniem. Mięsna kurcząc się grubieją i właściwy szelest wydają, grubsze kurczą się silniéj, dłuższe więcéj. O ile to kurczenie się zależy od woli naszéj łub od niéj nie zależy, rozdzielamy je na mięsna ruchów dowolnych i mimowolnych, z jakich o pierwszych tylko będzie tu mowa.
 Mięsna dowolnych ruchów możemy opisywać albo sposobem anatomicznym, to jest tak jak je po zdjęciu skóry jedne nad drugiemi spotykamy, albo sposobem fizyologicznym wyliczając po sobie te, które się w swojem działaniu wspomagają. Żaden z tych sposobów z osobna nie jest dla zrozumiałości dostateczny, nigdy się przeto wyłącznie żadnego nie trzymano.
 Mięsna równie jak i kości dzielą się na mięsna tułowia, głowy i kończyn.
 Mięsna tułowia znajdują się na przedniéj i tylnéj jego powierzchni.
 Z tyłu czyli na plecach znajdujemy i pokłady mięsu parzystych. W pierwszym mieszczą się dwa:
 Mięsno kapturowe rozpostarte pomiędzy głową, łopatką i wyrostkami ościstemi górnych kręgów, ciągnie barki w tył i pomaga głowę prostować.
 Mięsno szerokie grzbietu jakby pas szeroki idzie od wyrostków ościstych lędźwiowych i krzyżowych, od grzebienia kości biodrowéj, do czterech dolnych żeber i kości ramieniowéj, przez co żebra na dół, ą rękę w tył ściąga.