w świecie jak i na ustroniu żyjącego, aczkolwiek byłoby dla nas korzystną rzeczą, jednakże zbyt wiele pracy i trudów potrzebuje. Nie mogącym lub niechcącym czerpać téj wiadomości z cudzego doświadczenia, podaje Lavater możność tworzenia jéj samemu sobie w następujący sposób. Jeżeli znajdujemy u kogo rys lub gest jakowy bardzo nam w oczy bijący, szukajmy w jakiéj okoliczności najwyrazistszym lub najgwałtowniejszym on się okazuje, a gdy już w kilku przykładach potwierdzimy nasze spostrzeżenie, możemy tedy nadal z obecności tego rysu lub gestu o charakterze osoby wnioskować. On sam od tego zaczął, ponieważ ruchy pewnego wojskowego były dla niego początkiem jego nauki.
Trzewiami lub jelitami nazywamy części ciała naszego, do pewnych spraw przeznaczone i umieszczone w rozmaitych próżniach czyli jamach, jakiemi są jamy: czaszki, piersi, brzucha, miednicy, nosa, ust i inne pomniejsze. Trzewia dzielimy na gruczoły i przewody. Gruczoły są jakby osobnemi i zupełnie w sobie zamkniętemi przyrządami, służą do wydzielania ze krwi pierwiastków, albo jeszcze potrzebnych organizmowi, albo zupełnie zużytych, mających być po za granicę ciała wyrzuconemi. Przewody czyli kanały przepuszczają wskroś siebie rozmaite bądź płynne, bądź stałe części i w przejściu tém albo całkowicie je zmieniają, albo żadnego na nie wpływu nie wywierają. Przez połączenie się trzewiów tych dwóch rodzai powstają przyrządy żywotne, służące do odbywania rozmaitych spraw, np. do przyswojenia pokarmów, wydzielania się moczu, objawiania zmysłów. Wszystkie żywotne przyrządy przedstawiają nam w składzie swoim i ułożeniu części wielką rozmaitość, dlatego przedewszystkiém należy nam poznać ich ściany czyli błony i zarysy gruczołów.
