Strona:Mechanika życia ludzkiego czyli Budowa ciała i sprawy.pdf/44

 Błony czyli części szerokością odznaczające się tworzą albo całkowite przewody, albo osobne torebki, albo podrzędne powłoki. Wielości takiéj przeznaczenia odpowiada odmienna budowa błon, a główną zasadę czyli materyał, z którego one to w ten to w ów sposób wyrabiane bywają, stanowi tkanka komórkowata.
 Tkanka komórkowata podług niektórych wiązkowa powstaje z najcieńszych włókienek jednostajnie lub różnokierunkowo przebiegających, gdzie pomiędzy oczkami téj nie — toremnéj sieci, komórki, płyny lub kuleczki tłuszczu się mieszczą. Jest ona zatem miękka, sprężysta, wilgotna, lepka i przezroczysta. Ona to łączy najdrobniejsze składowe cząstki naszego ciała w zupełne przyrządy, zapełnia odstępy i próżnie tu i owdzie napotykane niezmieniając bynajmniéj poruszalności przyległych sobie części, oraz przyjmuje nadmiar materyi karmiącéj w kształcie tłuszczu i zachowuje go w zapasie na dalsze potrzeby. W niektórych miejscach tkanka komórkowata stając się gęstszą i mocniejszą zmienia się w błony nadające postać, położenie i kierunek innym częściom, a wyścielając pod skórą całą powierzchnią zewnętrzną, przyczynia się do zaokrąglenia członków i dodaje piękności szczególniéj kobietom.
 Z tkanki takiéj opisanéj tutaj jako podrzędne miejsce zajmującéj, albowiem tam ją tylko spostrzegamy gdzie nic innego nie powinno lub nie mogło się znajdować, tworzą się wszystkie błony z różnicą, że raz jedne (włókna), drugi raz drugie (komórki) jéj składowe pierwiastki rozwojem swoim przeważają, przynajmniéj przejścia widocznego od tkanki komórkowatéj do innych błon zaprzeczyć nie podobna.
 Najobszerniéj w organizmie naszym rozpostarte błony są: ścięgnowe, skóra zewnętrzna, śluzowe i serwadczane, inne pomniejsze pewnym jedynie trzewiom właściwe bywają.
 Błony ścięgnowe lezą bezpośrednio na mięsnach, często łączą się z ich ścięgnami i rozdzielają pojedyncze tak, że