Strona:Mechanika życia ludzkiego czyli Budowa ciała i sprawy.pdf/45

każde mięsno jakby osobną pochwą opatrzone z miejsca swego poruszyć się nie może, przez co téż członki nasze zawsze jednostajny kształt zachowują. Błony te w budowie włókniste, najwidoczniejsze na kończynach górnych i dolnych przy zgięciu zapięściowém i zastopowém, z powodu mocy swojéj osobne nazwania otrzymały.
 Skóra zewnętrzna leży na warstwie tłuszczu błony ścięgnowe pokrywającego. W skórze odróżniamy: nadskórek cienki, martwy i bez czucia, ciągle opierzchający, pod nim śluz czyli siatkę Malpighiego pokład miękki, półpłynny u murzynów ciemnego koloru, nakoniec samą skórę cebulki włosowe oraz gruczołki potowe i pokostowe mieszczącą. W skórze rozgałęziają się nerwy i naczynia krwiste, w jednéj warstwie błoną nerwową nazwanéj, gdy chropowatości od zimna gęsią skórę tworzące do gruczołków i cebulek włosowych odnoszą się.
 Błona śluzowa wyściela całą wewnętrzną naszą powierzchnię, np. ust, nosa, przewodu pokarmowego i t. d. podobnie jak skóra z samych prawie komórek złożona, łączy się z nią we wszystkich naturalnych otworach i daje się rozdzielić na nadbłonek i samą błonę. W ostatniéj mieszczą się gruczołki śluzowe, płyn tego imienia wydzielające, który zawsze ją wilgotną i śliską czyni.
 Błony serwadczane tworzą całkowicie zamknięte torby, zrośnięte zewnętrzną powierzchnią z rozmaitcmi trzewiami, a wewnątrz dla ułatwienia ich ruchów wyziewają one pro — stém przesiąkaniem wilgoci serwadczaną, jak to w opłucnéj, otrzewnéj i t. p. widzimy.
 Gruczoły czyli przyrządy wydzielające czyli oddzielające ze krwi właściwe płyny, są jeżeli pominiemy proste zwoje naczyń np. surowicznych (lymfatycznych), wypukleniem się najczęściéj błony śluzowéj. Dla lepszego zrozumienia budowy gruczołów wystawmy sobie kawałek błony śluzowéj wyciągniętéj w linii prostéj. Linia taka w jednym punkcie wgi-