Strona:Michał Bałucki - Bez chaty.djvu/17

Ta strona została uwierzytelniona.

Jemu ludzi nie trza,
Jeno wód, powietrza.

Ni nas sine skały
Nie będą widziały,
Ni nam wiatr zanuci,
Ni nas las ochłodzi.

Chato nasza chato,
W tobie nie bogato,
A nam nawet w niebie
Będzie cno bez ciebie.

We łzach dziatwa, żona,
Że nas niema doma —
Z głodu pomrą może…
Hej, hej, mocny Boże!

Maryo z Świętemi
Czuwaj tu nad niemi,