Strona:Michał Bałucki - Nowelle.djvu/198

 — A to dlaczego? Pani nie amatorka tańców?
 — Owszem, bardzo lubię.
 — Nawet doktor jej to zalecił dla zdrowia — wtrąciła matka.
 — I dlatego zdecydowałam się chodzić do pana Skoczkowskiego.
 — To jednak nie przeszkadza, żebyś pani nie miała bywać na balach publicznych.
 Panna w milczeniu przyjęła tę uwagę. Matka także nic nie odpowiedziała i rozmowa na chwilę się przerwała.
 — Czy ma pani ważne powody niebywania? — zaczął znowu indagować Juliusz,
 — Może i mam. Obawiam się, że na balach publicznych znalazłyby się może osoby, któreby sobie miały za ubliżenie, bawić się w towarzystwie krawcowej swojej.
 — Ależ pani! — zawołał Juliusz z oburzeniem — cóż za przypuszczenie! Żyjemy przecież w dziewiętnastym wieku, który się pozbył takich śmiesznych przesądów i szanuje pracę.
 — A jednak w tym dziewiętnastym wieku-rzekła z uśmiechem panna Walerya — nie odważył się jeszcze żaden komitet balowy, na przysłanie nam zaproszenia.
 — To być nie może.
 — Pan nie wierzy?
 — Jeżeli się tak stało, to tylko przez omyłkę, lub nieświadomość, zaręczam pani. I jeżeli sobie