Strona:Michał Bałucki - Trzy szkice powieściowe.djvu/65

 — Rozstawione patrole obrewidowały mnie silnie i puściły.
 — Egzekucyja Augusta odłożona do trzeciego dnia.
 — To dobrze — inaczéj byłby zginął — napad odbędzie się dopiero jutro wieczorem.
 Konstancyja zcierpnęła.
 — Jakto — wszak na dziś ułożono — ?
 — Oddział nie zdąży na dziś — posuwać się może tylko nocą.
 — Boże, to okropnie. Na dziś postanowiony ślub mój z Kryłowem.
 — Staraj się pani odwlec.
 — Gotów domyśleć się, a wtedy wszystko przepadło. Co tu począć? —
 Osłabiona oparła się o mur, pierś jéj falowała szybko, słychać było ciężki oddech.
 — Żoną Moskala — to okropnie — wstrząsnęła się.
 Jan patrzał na nią w milczeniu — z współczuciem.
 — Ha, bądź co bądź, August żyć musi, ocalę go za jaką bądź cenę.
 — Pani odchodzisz już? —
 — Czy pan masz mi jeszcze co zlecić? —
 — Znasz pani żonę Maurycego R.? —
 — Znam.
 — Skłoń ją pani do wyjazdu przed jutrzejszą nocą — w domu będzie bezpieczniejszą niż tu w miasteczku.
 — Nie będzie chciała odjechać od męża — ona go tak kocha.
 Jan milczał chwilę — potém rzekł:
 — Powiedz jéj pani o całym naszym planie — tylko nie mów jéj pani o mnie.
 — Pan ją znasz dobrze?
 — Znałem. —