Strona:Michał Bałucki - Typy i obrazki krakowskie.djvu/30

Franciszkanów, a na kleparską i maryacką procesyę występowały sobie według staroświeckiej mody: w czepcach haftowanych złotym szychem i w granatowych jubkach, podszytych lisami, które wieszały jak dołmany na ramionach.Ale mała rzecz zmąciła tę przyjaźń wielką. Pani Marcinowa na jakiejś uroczystości familijnej u Jędrzejów uczuła się dotkniętą na honorze, bo podobno posadzono ją niżej od kawiarki z małego rynku. Ztąd obraza i gniewy, pani Marcinowa utrzymywała, że ona taka dobra, jak i kawiarka, a może i lepsza, że sobie ubliżać nie pozwoli, — a gdy Jędrzej, któremu ambicya Marcinowej nieraz krew psuła, zamiast udobruchać babinę, powiedział jej jakieś gorzkie słowo — zerwała się jak oparzona do wyjścia — a odchodząc, palnęła gospodarstwu na pożegnanie. że więcej w tym domu noga jej nie postanie, że nie myśli kompromitować się znajomością z kleparskiemi muchami. (Wprawdzie i pani Marcinowa mieszkała na Kleparzu, ale to od niedawna i była rodem z Piasku, które to przedmieście uważała za coś szlachetniejszego od Kleparza, mającego niekoniecznie dobrą reputacyę).
 O te kleparskie muchy rozpaliła się kilkoletnia wojna między kumoszkami, tak niegdyś zaprzyjaźnionemi. Każda z nich nie pominęła żadnej okoliczności, żeby o drugiej co złego nie powiedzieć, nie dokuczyć, gdzie się dało, nie robić sobie na złość, jeżeli się tylko okazya po temu nadarzyła. A o okazyę nie było trudno, bo kramiki ich były niedaleko od siebie, to też nieraz szedł rotowy ogień słów, niekoniecznie dobieranych, a naw.et parę razy obie strony, nie poprzestając na słowach. wybiegły ku sobie na środek rynku-Marcinowa z buńczukiem, którym odpędzała muchy od owoców, a Jędrzejowa z miotłą. że aż inne przekupki rozbrajać musiały rozindyczone kumoszki.
 Ponieważ Jędrzej podzielał całkiem wrogie usposobienie swojej Magdusi przeciw Marcinowej. szczególniej od czasu, gdy ta ostatnia, podczas jednej takiej utarczki na języki, zdradziła go przed żoną, że na Podbrzeziu głaskał raz