Oto za wasze złości,
Grzechy i też nieprawości
Rany dręczą me kości.“
Onych grzechów pęta, więzy
Dusze nasze splamiły,
Któż z nas ten grzech przezwycięży?
Ach, Ty, nas Zbawco miły,
Krom Ciebie, nasza światłości,
Ogarnęły nas ciemności,
Miej nad nami litości.
„Porzućcie wasze złości przecie,
Oto we mnie zbawienie,
Nuż więc w ranach mych znajdziecie
Omycie, odrodzenie.
Wiarą żywą postępujcie,
A za grzechy wsze żałujcie,
Łaski mej dostępujcie.“
W pośród żalu, narzekania
Błysła wesoła nowina,
Oto hasło Zmartwychwstania
W osobie Boskiego Syna.
Wierni Pańscy rozproszeni,
Co ich kluła smutku rana,
Byli wielce pocieszeni,
Gdy ujrzeli swego Pana.
Po ciężkiej na krzyżu męce
Zbawiciel zaś trjumfuje,
Niesie nam zbawienia wieńce,
Za to piekło lamentuje.
Wierni Pańscy, co od laty
Po trudach snem spoczywali,
Tam przebrani w białe szaty,
Chryste Pana powitali.
