Ta strona została przepisana.
Susza.
Na niwie, na przestrzeni,
Dokoła obszar cały,
Od słonecznych promieni
Rośliny wsze pomdlały.
I wszystko wespół wzdycha
Dla suszy, niewygody,
Marnieje i usycha
I pragnie kropli wody.
Pomdlały różne kwiaty
I pragną kropli rosy,
Zmieniły swoje szaty
I czują śmierci rosy.
A upał bardzo suszy
I pali też do tego,
Wysusza wsio i kruszy,
Dopiewa celu swego.
Zlitujcie się niebiosy,
Westchnęły wsze rośliny,
Ześlijcie krople rosy,
Bo zginiem z tej przyczyny.
Lecz rosa nie spadała
I czynność zawiesiła,
Roślina usychała
I legła jak umarła.
Tak człowiek też dlatego
Choć panuje w nim pycha,
Bez rosy Ducha Świętego
Marnieje i usycha.
