Strona:Mieczysław Pawlikowski - Baczmaha.pdf/122

ków Paska lub Kitowicza. To pierwsze. A powtóre: w poezyi cały legion młodych pisarzy silił się na taki polot fantazyi jak w Dantyszku, w części Dziadów, w Śnie z »Niedokończonego Poematu« itp. Grób i zagrobowe okropności, to był wówczas najulubieńszy temat. To wtedy pisane... Obaczysz zresztą, co powie Chmielowski. — To mówiąc, oddałem mu puszkę z pergaminem: — Weź. Nie będę się z tem nosić na Pyszną.
 Pożegnaliśmy się. A gdy Antoś począł zbiegać ze stromego piargu z szaloną szybkością, zawołałem jeszcze:
 — Antosiu! proszę cię, nie szalej!
 Zatrzymał się — i rzekł:
 — A nie zapomnij, jakie mi dałeś przyrzeczenie!
 Nie mogłem sobie w pierwszej chwili przypomnieć.
 — Dałeś mi słowo honoru! — powtórzył Antoś.
 Zrozumiałem o co mu idzie i odparłem:
 — Bądź spokojny, dałem słowo. — I idąc