Strona:Mieczysław Pawlikowski - Baczmaha.pdf/135

 — Moja ciociu! — zaprotestowała panna Józia — ale nie nieuki...
 — Bardzo proszę! pan Adolf ma piękną wieś, ładnie zagospodarowaną...
 — Przez ekonoma — wtrąciła panna Ksenia — nieprawdaż panie Bolesławie?
 — W samej rzeczy... ale —
 — Ale ekonomowi trzeba wydać dyspozycyę — zakończyła ciotka.
 — Istotnie... niby trzeba... tak jest... ale — kręcił się pan Bolesław.
 — Ale, on tych dyspozycyi nie wydaje? — uzupełniła Ksenia.
 — Niezawodnie... zapewne... o ile wiem, nie wydaje... ale jednakże...
 — Ale jednakże, gdyby potrzeba było wydawać dyspozycye i samemu gospodarować, toby potrafił — zakonkludowała ciocia, — a pan Antoni nie wiem czy żyto od pszenicy potrafi odróżnić!
 — Pewnie... ma pani słuszność... możeby niepotrafił...
 — Jakże to było wówczas? — zapytałem. — W jaki sposób zażartował Antoś z pana Adolfa?