Strona:Mieczysław Pawlikowski - Baczmaha.pdf/218

 — Ani panu, ani nikomu nie życzył sobie zwierzyć tego, co mnie powierzył w chwili wielkiego niebezpieczeństwa... Dlatego jestem tego zdania, że należy jego papiery nieczytając... albo spalić... albo też zapieczętować, w celu oddania mu, gdy przyjdzie o tyle do zdrowia, żeby mógł sam niemi rozporządzić...
 — O tem drugiem wątpię, aby to kiedy nastąpiło.
 — Wątpisz pan, aby wrócił do zdrowia?
 — Demandez les medecins... żaden z nich już nie obiecuje.
 — Wszakże pan tego nigdy nie mówiłeś!
 — Dzisiejsze konsylium dopiero tak orzekło... ça peut durer encore quelque temps... może się jeszcze ciągnąć parę miesięcy i rok nawet, ale o przyjściu do zdrowia niema chyba już mowy. C’est irrevocablement fini.
 Boleśnie ścisnęło mi się serce. Długi czas nie mogłem słowa przemówić.
 — Może pan papierosa pozwoli? — rzekł p. Adolf — mam bardzo dobre, prawdziwe Odeskie. Czy pan woli mocne, czy słabe?
 Mechanicznie zapaliłem papieros i zaciągnąłem się dymem. Jakaś otucha wstąpiła