Strona:Mieczysław Pawlikowski - Baczmaha.pdf/246

domyślać się, że pp. Adolfowie nie cieszą się równem błogosławieństwem niebios.
 — Czy mieszkają na wsi?
 — Na wsi, u mamy — odrzekła pani Adolfowa.
 Zapytałem o zdrowie pani Józefowej.
 — Mama od śmierci cioci nie może przyjść do siebie...
 Dowiedziałem się tedy niespodzianie o śmierci cioci Róży.
 Rozmowa sama przez się zeszła na wspomnienia dni, spędzonych razem w Zakopanem.
 O Antosiu wiedziałem, że jest ciągle w zakładzie sanitarnym pod Wiedniem. P. Adolf sam pierwszy zaczął o nim mówić:
 — Utrzymujemy go naszym kosztem... Lekarze mówią, że może w tym stanie przeżyć jeszcze lat kilka.
 — Czy bywa świadom niekiedy swego stanu? czy czasem bywa przytomnym?
 — Teraz już nigdy. Po przyjeździe do Wiednia miewał jeszcze czas niejaki dni takiej połowicznej przytomności jak w Zakopanem i w stanie takiej ekscytacyi dekla-