Strona:Mieczysław Pawlikowski - Baczmaha.pdf/50

może daleko cenniejszego, sam nie wiem co to jest!
 — Cóż takiego?
 — Nie wiem. Obaczysz!
 I spojrzawszy na drogę, jaka go teraz czeka, dodał:
 — Bylem się tam przedostał... przez ten most Alzyratu.
 — Słuchaj, Antosiu! wymyśliłem sposób bezpiecznego przejścia dla ciebie. — I tu wyłożyłem mu mój projekt sporządzenia ratunkowej liny z mego odzienia i bielizny.
 — Co?... jak? — pytał, niemogąc dosłyszeć z powodu gwałtownego wichru.
 Podniosłem głos i wyłuszczyłem mu mój plan szczegółowo.
 Antoś przysiadł na skale, chwycił się oburącz za boki i tarzając się po ziemi, zanosił się od śmiechu.
 — Jakto? chachacha! a ty tymczasem tam na skale w stroju leśnego satyra... jak bożek Pan... chachacha!
 — Tu niema się z czego śmiać — odburknąłem zniecierpliwiony, — tu idzie o życie!
 — A jeźli jakie towarzystwo turystów wy-