Ta strona została przepisana.
A ogień strzela, a łuczywo płonie,
A szlachta grozi, radzi o Koronie.
Obok rycerstwo w pancerzach i burkach,
Gwarzy o hordzie, Kozaczyznie, Turkach;
Jeden się ozwał o jakiejś nowinie,
O jakimś mnichu co był w Ukrainie...
Lecz wieściom mnicha ktoś z grona zaprzecza...
Ten liczy blizny, tamten szczerby miecza,
Gwaru i krzyku już w kole bez miary;
W tem jakiś wojak Czarnieckiego stary,
Rzecze: «To furda, nie przez taką biedę
Wodził nas Stefan, a przecież zdrów idę,
Toż i stąd Tomasz wywiedzie nas całą
Po karkach hordy, a da Bóg i z chwałą!
Śmiech powstał huczny, towarzyskie grono
Poszło, gdzie szlachta radzi nad Koroną.
Zostali chłopki; posępne ich twarze,
I jakiś smutek głęboki w ich gwarze...
