Strona:Mieczysław Skrudlik - Bezbożnictwo w Polsce.djvu/20

 „Walka z klerykalizmem stanowi naczelne zadanie proletarjackiego ruchu wolnomyślicielskiego. Zerwanie konkordatu z Rzymem, oddzielenie Kościoła od państwa, szkoła świecka — przecież to hasła proletarjackich wolnomyślicieli. Usunięcie nauki religji ze szkół nie oznacza jeszcze szkoły świeckiej. Klerykalizować można młodzież nietylko zapomocą religji, ale z tem samem powodzeniem poprzez naukę historji, literatury, języka i przyrody. Żądamy przeto nauczania historji, literatury i przyrody z punktu widzenia naukowego materjalizmu dziejowego i darwinistycznej teorji ewolucji, wykluczających możliwość religijnego traktowania zagadnień przyrody i świata społecznego. Usunąć religję i dać młodzieży światopogląd materjalistyczny, znaczy dać dzieciom szkołę prawdziwie świecką. Szkoła świecka w naszem pojęciu proletarjackiem to szkoła przedewszystkiem antyreligijna, szkoła ateistyczna.“
 „Proletarjaccy wolnomyśliciele walczą nietylko o zneutralizowanie kleru w życiu publiczno-państwowem, ale równocześnie walczą z religja, jako ideologią i etyką.
 Proletarjaccy wolnomyśliciele twierdzą, że religja i wiara reprezentują klasową ideologję burżuazji, ideologię, zmierzającą do przeistoczenia wyzyskiwanego proletarjusza w dobrowolnego i nieświadomego niewolnika kapitału.
 Etyka religijna uczy pokory i cierpień, uczy nieprzeciwstawiania się złu (sic!), uczy, że cel człowieka to życie pozagrobowe.
 Temu zapatrywaniu proletarjaccy wolnomyśliciele przeciwstawiają etykę czynu i walki. Zło obecnego ustroju kapitalistycznego należy wytępić z korzeniem poprzez zorganizowaną walkę proletarjatu. Celem człowieka — nie życie pozagrobowe, lecz ziemia i słońce, nie Bóg, lecz żywy człowiek“. („Myśl“, nr. 3 z r. 1927.)