Strona:Mieczysław Skrudlik - Bezbożnictwo w Polsce.djvu/28

angielskiego tłumaczenia rosyjskiej książki o religji w Rosji sowieckiej te znamienne slowa:
 „Dotychczas w rozwijającym się ruchu robotniczym panowała skłonność do pozostawiania religji w spokoju, ale wobec kryzysu światowego postawa taka nie jest uzasadniona i nie może być utrzymana.“
 Wystąpieniu Jackson'a sekundowało komunistyczne pismo „Daily Worker“: „Mamy podwójne zadania: 1. rozpowszechnianie, popularyzowanie i obronę naukowego materjalizmu Marxa, Englsa i Lenina, 2. usuwanie wszelkich przeszkód, jakie stawia religja.“
 Z szczególną energią prowadzona jest propaganda bezbożnictwa wśród nauczycieli.
 Inny organ bezbożników angielskich, „Struggle“, identyfikuje walkę z religią — z walką o socjalizm.
 W Japonii bezbożnictwo czyni znaczne postępy. W roku 1931 liczba zarejestrowanych członków związku wojujących bezbożników wzrosła z tysiąca na trzy tysiące, przyczem 90% stanowią robotnicy i włościanie.
 W roku 1930 „Centralna komisja antyreligijna” otworzyła w Mongolji czternaście biur i siedmdziesiąt jaczejek bezbożniczych a liczba zarejestrowanych bezbożników przekroczyła sumę dwunastu tysięcy.
 Rząd meksykański stara się prześcignąć sowiety w prześladowaniu i tępieniu religji.
 W całym szeregu stanów przeprowadzono likwidację kościołów, które zamieniono na „budynki użyteczności publicznej“. Ilość księży zredukowana jest do tak minimalnej liczby, że jeden duchowny przypada na 100.000 mieszkańców.
 W urzędach cywilnych niewolno dzieciom nadawać imion świętych. Obchodzenie świąt katolickich jest zakazane. Nauczanie w szkołach posiada wybitnie antyreligijny charakter.