Stowarzyszenie wojujących bezbożników w Niemczech zorganizowane zostało w roku 1929 na kongresie wolnomyślicieli w Bodenbach.
Na drugim kongresie w roku 1930 zorganizowano w Berlinie Ligę międzynarodową, której zadaniem była propaganda wojującego ateizmu w całym świecie.
Organ prasowy Ligi — „Neuland“, założony w r. 1931, w ciągu trzech miesięcy zyskał przeszło sto tysięcy abonentów. Pozatem wychodziło w Niemczech siedm pism, wydawanych przez komunistów, również w duchu wybitnie ateistycznym. Oprócz perjodyków ukazywała się olbrzymia ilość ulotek, broszur i książek agitacyjnych.
Do propagandy ateistycznej komuniści niemieccy używali nietylko prasy, ale i kin, muzeów oraz wystaw antyreligijnych.
T. zw. pionierzy komunistyczni starali się dotrzeć nawet do szkół katolickich.
Teatr wciągnięto także w służbę propagandy bezbożniczej.
W roku 1930 grano w Berlinie propagandowo-ateistyczną sztukę p. t. „Pochodnie Czerwone“, a w roku następnym odbyły się dwa wieczory ateistyczne oraz wystawiono sztukę „Czerwony młot“, w czasie której aktorzy, przybrani w szaty liturgiczne, wydrwiwali uroczystości religijne, śpiewając np. na nutę „Gloria in excelsis Deo“ — „Chwała Bogu na jego wysokościach, opiekunowi dręczycieli komunizmu.“ Grupy dzieci przedstawiały żywe obrazy, uzupełnione chórami i śpiewami antyreligijnemi, a prawie w każdym obrazie przedstawiony był kapłan w ornacie, trzymający w ręku krzyż lub Biblię, którą pionierzy czerwoni obrzucali stekiem wyzwisk, a przy końcu przedstawienia widzowie, również dzieci, wspólnie z aktorami deptali krzyż.
W sali przy Parkstrasse nr. 16 trupa „Czerwonych Bluz“ urządziła przy akompaniamencie śpiewów przedstawienie antyreligijne, tak daleko posunięte, iż nawet wywołało to
Strona:Mieczysław Skrudlik - Bezbożnictwo w Polsce.djvu/36
Ta strona została przepisana.