Prądy antyreligijne znalazły żywy oddźwięk w odłamie nauczycielstwa polskiego, zgrupowancgo w „Kole Spasowiaków".
Od roku 1920 istniały w Warszawie państwowe kursy nauczycielskie im. Nałkowskiego, przemienione w roku 1928 na Pedagogjum państwowe. Kierownikiem Pedagogjum był prof. Spasowski. Absolwenci Pedagogjum utworzyli Koło uczniów prof. Spasowskiego. Koło to działało od października 1928 r. nielegalnie i zalegalizowane zostało dopiero w początkach 1929 r.
Koło spasowiaków, jak samo przyznaje, tworzy lewe skrzydło radykalnego Związku nauczycieli szkół powszechnych a w rzeczywistości stanowi ekspozyturę ideową sowieckiego „Bezbożnika“.
Za główny cel swej działalności Koło uznaje walkę z religją na terenie szkoły.
Kwestia stosunku koła do spraw wychowania religijnego
młodzieży omawiana była w specjalnej ankiecie oraz na walnym zjeździe spasowiaków w dniu 31 grudnia 1928 r.
Celem rozszerzenia prepagandy antyreligijnej poza ramy
organizacji „spasowiaków“, koło urządzało t. zw. konferencje
pedagogiczne, na które wstęp mieli także nauczyciele, nie należący do koła.
Strona:Mieczysław Skrudlik - Bezbożnictwo w Polsce.djvu/99
Ta strona została przepisana.
Rozdział XVI.
PENETRACJA