Strona:Miguel de Unamuno - Po prostu człowiek.djvu/103

stwo nie mogło uczynić mnie matką. Dlaczego się pani tak czerwieni, Berto? Czy nie chce pani rozmawiać ze mną szczerze?
 Berta: Proszę, niech pani mówi dalej.
 Raquel: Nie mogłam kierować się tylko egoizmem względem niego. To, czego mi los odmówił, niechże on od losu otrzyma.
 Berta: Dziękuję, dziękuję, Raquel!
 Raquel: Proszę mi nie dziękować. To co uczyniłam, uczyniłam tylko dla niego.
 Berta: Dziękuję więc w jego imieniu!
 Raquel: Hm...
 Berta: Dziwi to panią?
 Raquel: Nie!... lecz powoli nauczy się pani...
 Berta: Czego się nauczę? Udawać?
 Raquel: Nie! Być szczerą!
 Berta: Pani przypuszcza więc, że nie jestem szczera?
 Raquel: Można udawać, a być przy tem bardzo szczerą. Małżeństwo jest szkołą w której się tych sztuk uczy.
 Berta: Jakto?
 Raquel: Byłam wszak mężatką!